[ zondag 7 juni 2009 ]
Ben net terug uit Rotterdam, waar Morrissey vanavond in de Watt speelde. Dat is een opvallend kleine zaal, te vergelijken met de Melkweg voor de verbouwing. Geen wonder dat het concert zo snel uitverkocht was!
Vrienden wilden wel mee, maar niet voor belachelijke ticketprijzen en uiteindelijk ging ik met de ene kaart die ik had kunnen regelen (bedankt José!). Dat scheelt toch in de sfeer, ik had er wel zin in maar was niet heel opgewonden. In zo'n kleine zaal sta je - waar je ook bent - altijd vooraan, dus ik had een prima plaats gevonden, zo'n zeven meter voor het podium.
Het concert begon met This Charming Man, maar in tegenstelling tot de Smiths-versie, was dit een wat grove uitvoering. Ook How Soon Is Now werd gespeeld, een nummertje van de nieuwe plaat en een van mijn minst favorieten van You Are The Quarry.
Maar toen kwam Ask. In 1986 een vrolijk popdeuntje, toen volgens de VARA met een typisch BZN-intro (en dat was ook wel een beetje zo), maar nu als prachtige, energieke popsong, die me dan toch nog helemaal het concert inzoog (bekijk op YouTube).
Zag de springende massa vooraan, een meegaande Morrisey die de mensen doorlopend handen gaf en bedacht me opeens - ik wil dat ook, ik wil Morrissey een hand geven!
Toch maakt veertig jaar beschaving dat een beetje moeilijk. Ik zag mezelf niet meer zoals vroeger bot door de toch al dichtgepakte massa heen walsen. Ik stond echt in dubio. Toen was er ineens een kerel die zich een weg naar voren baande en daar ben ik maar achteraan gegaan. Een halve minuut later stond ik in de springende massa Why Don't You Find Out For Yourself mee te brullen.
Het was ook fantastisch om 'm Some Girls Are Bigger Than Others van zo dichtbij te zien zingen, maar ik werd plotseling met mijn mond tegen een kaal en bezweet achterhoofd gedrukt en dat was toch wat minder. Door het gedrang kwam ik ineens vóór de pogoënde club terecht, bijna helemaal vooraan, op twee armlengtes van het podium.
Daar heb ik prachtige foto's kunnen schieten met mijn telefoon. Moet je kijken!
Elke keer als Morrissey langskwam leek het alsof er in het Dolfinarium vis werd uitgedeeld. Je kunt je wel bedenken hoe het er uitzag toen Morrissey zijn bezwete shirt in de zaal gooide!
Een gelukkige Brit die voor me stond kreeg een hand en was helemaal blij. Vragen kan altijd, dus voor de toegift vroeg ik 'm Dude, I want to shake his hand too, mind if we switch places?, maar kreeg een bot No te horen. Het ging moeilijk worden.
Tijdens de toegift gaf Morrissey nog wat handjes, helemaal links en helemaal rechts van het podium (vanaf 0.50), maar ik stond op mijn tenen in het midden.
Heel jammer. Toen de bassist ook nog even langskwam was ik de beroerdste niet en heb ik 'm vriendelijk een hand gegeven. Ach, da's ook mooi. Ik ging tenminste niet met lege handen naar huis.
Setlist:
This Charming Man
Irish Blood, English Heart
Black Cloud
How Soon Is Now?
All You Need Is Me
How Can Anybody Possibly Know How I Feel?
Ask YouTube
I'm Throwing My Arms Around Paris
Girlfriend In A Coma
When Last I Spoke To Carol
Seasick, Yet Still Docked
Why Don't You Find Out For Yourself?
I Keep Mine Hidden
Something Is Squeezing My Skull YouTube
One Day Goodbye Will Be Farewell
Sorry Doesn't Help
Some Girls Are Bigger Than Others YouTube
The Loop
I'm OK By Myself
toegift: The First Of The Gang To Die YouTube
Hans [10:03]
