[ maandag 30 november 2009 ]
Eind van het decennium, dus jaar- en decenniumlijsten galore. De NME heeft nu zijn top 100 beste tracks van het decennium online.
Kijk hiero naar de lijst met onder meer Independent Women van Destiny's Child, Atlas van The Battles, Somebody Told Me van the Killers, het fantastische We Are your Friends van Justice vs. Simian Mobile Disco (hieronder), Crazy van Gnarls Barkley en een knaller van een hit op de eerste plaats.
Wat is jouw favoriete nummer gebleken? Ik ga er zelf ook eens over nadenken.
Hans [21:49]
[ woensdag 25 november 2009 ]
De jaren nul waren al enkele jaren oud toen ik de nineties pas kon definiëren. Waar ging dat decennium zo ongeveer over?
De jaren nul zijn misschien makkelijker te duiden - de 21e eeuw begon op 11 september 2001 - maar we hebben ook pas sinds dit decennium gratis kranten, Crocs en Double tall decaf soy milk caramel latte macchiato met extra schuim to go.
En nieuwe woorden! Ik gebruik mijn belbundel om na mijn flitsscheiding een klimaatneutrale hufterwoning te regelen :-)
Alle typerende woorden, producten, mensen en trends van het afgelopen decennium zijn te vinden op een speciale site:
De Top 50 van de Jaren Nul
Het is er aftellen tot 31 december. Ga snel kijken!
Hans [20:40]
[ maandag 16 november 2009 ]
Zo sta je op de Dam het nieuwe millennium in te luiden, zo is het alweer tien jaar later en zit het eerste decennium van de 21e eeuw erop. Man, dat ging snel. En als het klopt wat ze zeggen gaan de komende tien jaar nog sneller!
Geen gemijmer - einde van het decennium, dus tijd voor lijstjes. De NME heeft net gepubliceerd en ook die van OOR komt er aan.
Voor deze veertiger geldt dat ik lang gedacht heb dat Funeral van de Arcade Fire mijn plaat-van-de-00s zou gaan worden. Ik had 'm vroeg ontdekt en de drie bijbehorende concerten gezien: klein in de Melkweg, groter in Paradiso en huge op Lowlands. Wat 'n prachtige plaat. Ik heb hem zo vaak gedraaid en hij is nooit gaan vervelen.
Maar zo is er nog een, en dat is 'm geworden. Ik zat te denken, waar gíng dit decennium nu eigenlijk over. Zoals de eighties over new wave, indie, hiphop en Stock Aitken & Waterman gingen, en de nineties over grunge, house en boy/girlbands - hoe definitieer je de 00s?
Ik denk dan toch minder aan een stroming, maar vooral aan de techniek. Dit was het decennium van Napster, van Limewire, van torrents en rapidshare. In de komende jaren verwacht ik dat online muziek aan veel meer restricties zal worden gebonden en daarom zullen de afgelopen tien jaar worden gezien als de golden age van de muziekverspreiding.
Vanwege dezelfde techniek is dit decennium muzikaal revolutionair gebleken omdat de mogelijkheden binnen ieders budget kwamen, met apparaten die steeds goedkoper en kleiner werden, zodat iedereen nu een studio op zijn zolder kan hebben.
Dat in combinatie met een heel oorspronkelijke artiest die ik al bij zijn eerste publieke optreden zag (waarbij hij geeneens muziek speelde!), ben gaan volgen, ontroerd was tijdens het prachtige eerste Paradiso concert, in zalen in het hele land ben gaan kijken, mijn halve vriendenclub heb meegesleurd en die nooit heeft teleurgesteld.
Alleen al vanwege de prachtige muziek, maar daar bovenop ook nog eens de mooie herinneringen is mijn plaat van dit decennium Spinvis van Spinvis. 
Mijn top 10 ziet er als volgt uit:
1. Spinvis - Spinvis
2. Arcade Fire - Funeral
3. Morrissey - You Are The Quarry
4. LCD Soundsystem - LCD Soundsystem
5. Ryan Adams - Gold
6. The Strokes - Is This It
7. Ron Sexsmith - Retriever
8. Franz Ferdinand - Franz Ferdinand
9. Royksopp - Melody AM
10. !!! - Louden Up Now
Ook heb ik veel plezier gehad van de volgende:
Dandy Warhols - Welcome to the Monkeyhouse
White Stripes - White Blood Cells
Madonna - Confessions on a Dancefloor
Spiritualized - Let It Come Down
Amy Winehouse - Back To Black
Doe Maar - Klaar
Belle & Sebastian - Dear Catastrophe Waitress
Wir Sind Helden - Von Hier an Blind
Keane - Hopes and Fears
2 Many DJ's - As Heard on Radio Soulwax Pt. 2
The Avalanches - Since I Left You.
En Sound of Silver natuurlijk, maar dan zitten er wel meer dubbelen in.
Ik sluit niet uit dat er nog meer gaan volgen als ik ineens in paniek bedenk welke ik nog vergeten ben. En jij? Wat is jouw plaat van het decennium geworden?
Hans [19:33]
[ zaterdag 14 november 2009 ]
Deze week was het twintig jaar na na-de-Muur en De Kring herdacht dat onder meer met een Wende-popquiz. De quiz bevatte natuurlijk veel oude schlagers en omdat teamgenoot Tom B. zijn sixties meer dan goed op orde heeft werden we probleemloos eerste.
We konden kiezen uit een rijk gevulde prijzenkast. De quizmaster was heel enthousiast geweest over de concertkaartjes van Goran Bregović, dus die maar gekozen. Blijkbaar was deze Bregović in het verleden een enorm succesvolle Oost-Europese rockster, liet dit op een gegeven moment achter zich en ging zich richten op de traditionele muziek van zijn land. Inmiddels is hij opnieuw mega-populair en treedt hij op met een groot orkest. Me dunkt, niet te missen!
De kaartjes waren bepaald niet goedkoop geweest, maar toch was de Rabozaal van de Melkweg praktisch uitverkocht. Dat wil dan toch wel wat zeggen.
Het brede podium bood ruimte aan een 19-koppig orkest, met blazers, strijkers, een Slavisch mannenkoor en twee Bulgaarse vrouwenstemmen. Plus een multifunctionele drummer / accordeonist / zanger. Balkanbeat is hotter dan hot en de meeslepende muziek van dit Wedding and Funeral Orchestra maakte duidelijk waarom.
Het is die universele volksmuziek, die simpel klinkt maar toch zo veelzijdig is dat je haast geografisch kunt bepalen waar het vandaan komt. Gezellige meedeiners, gevoelige liefdesliedjes, met Duitse hoempa, Turkse klanken, Slavische koorzang, ik realiseerde me dat het vooral heel Europese muziek is.
We stonden ergens voorin de volgepakte zaal en de meeste mensen om ons heen zongen de onbegrijpelijke teksten woordelijk mee! Het voelde een beetje alsof je in Polen bij een concert van de plaatselijke Marco Borsato bent belandt. Jíj ziet gewoon een vent met zijn orkest, zíj zien een halve godheid en gaan helemaal uit hun plaat.
Maar wat een bijzondere ervaring was dit. We waren in een wereld waar we totaal niet van wisten. De prijzenkast bevatte verder Russische drank en prima cd-boxen maar we hadden al besloten: we gaan niet voor de dingen, we gaan voor de ervaring. Wel, dit was er een om niet te vergeten. Filmpje!
Hans [10:16]
[ dinsdag 10 november 2009 ]
Voor de tweede keer in korte tijd trad Morrissey op in Nederland. Hij stond in de Vereeniging in Nijmegen met een bijna gelijke setlist als de vorige keer.
Morrissey is - zoals vaste bezoekers weten - dé artiest van mijn leven, maar ik merkte dat ik er ditmaal helemaal niet zo om zat te springen. Klinkt misschien vreemd, maar ik had 'm pas nog gezien en wat een gedoe met de trein naar Nijmegen. Laat ik het zo zeggen: ik wilde er graag zijn, maar had geen zin om er naartoe te gaan. Het helpt ook niet dat de laatste trein uit Nijmegen richting Amsterdam al om - hou je vast - 23.18 uur is. Mis je die, dan ben je de sjaak; de volgende is er pas om 5.31 uur! Plus het is dan maandagnacht.
Omdat ik tijdens het concert niet de hele tijd op mijn horloge wilde kijken, zijn we maar met de auto gegaan. En weet je, het ging veel sneller dan ik had gedacht. Flinke meevaller: geen files dus in nog geen anderhalf uur stonden we voor de deur. Wat een mooie zaal, De Vereeniging. En helemaal ongelofelijk: er was nog ruimte op het parkeerterrein van de concertzaal.
Eerst de merchandise gecheckt, maar er waren ditmaal helaas helaas geen gesigneerde lp's. En ik heb het twee keer gevraagd, aan verschillende verkopers.
De setlist was ongeveer hetzelfde als het concert van juni. Wel waren er drie Smiths-nummers nieuw in de set: Is It Really So Strange, Death At One's Elbow en Cemetry Gates.
Cemetry Gates komt van The Queen Is Dead en ik heb het altijd een prachtig, prachtig nummer gevonden. Over een bezoek aan een kerkhof:
So we go inside and we gravely read the stones
All those people, all those lives
Where are they now ?
With loves, and hates
And passions just like mine
They were born
And then they lived
And then they died
Van bootlegs weet ik dat Morrissey de regel loves and hates altijd veel mooier zong dan op de plaat (zoals op dit bijzondere filmpje, op 0.43) en ook nu kreeg ik kippevel. Die paar seconden waren het helemaal waard.
Na afloop nog beland op een afterparty, waar ook een Smiths-karaoke werd georganiseerd en ik bleek de eerste van de avond. Ik zong William It Was Really Nothing voor een volle, meezingende zaal. Man wat was dat leuk.
Setlist
This Charming Man youtubeg
Black Cloud
When Last I Spoke To Carol
Is It Really So Strange? youtube
First Of The Gang To Die youtube
Ganglord youtube
Cemetry Gates
I'm Throwing My Arms Around Paris youtube
Ask youtube
Teenage Dad On The Estate
One Day Goodbye Will Be Farewell youtube
Death At One's Elbow youtube
Because Of My Poor Education
The World Is Full Of Crashing Bores youtube
The Loop (incl. Mariken van Nimwegen verhaal) youtube
How Soon Is Now? youtube vooraan en rechts
Irish Blood, English Heart youtube
I'm OK By Myself
toegift:
Something Is Squeezing My Skull youtube
Meer lezen
Morrissey solo
Oor
NRC Handelsblad
Hans [19:23]
